حضانت فرزند در طلاق

معنا و مفهوم حضانت فرزند:

با افزایش آمار طلاق در جامعه متاسفانه واژه حضانت فرزندان بیش تر به گوش می رسد ،حضانت در لغت به معنای پرورش دادن و مراقبت کردن است .

در قانون مدنی حضانت تعریف نشده است اما از مواد ۱۱۶۸و ۱۱۷۸قانون مدنی می توان استنباط کرد که حضانت به معنای تربیت و نگهداری از فرزندان است .

در خصوص حضانت از فرزند والدین نسبت به هرکسی از اولویت برخوردار هستند و در صورت فوت یکی از والدین دیگری که در قید حیات است حضانت را عهده دار می شود و در صورت عدم صلاحیت آنان اولویت حضانت با خویشاوندان طفل است.

هر کدام از والدین این حق را دارند که با فرزند خود ملاقات داشته باشند و هیچ امری از این موضوع نمی تواند جلوگیری نماید و سلب کلی حق ملاقات پدر یا مادری که حضانت بر عهده او نیست بر خلاف قانون است.

تا چه سنی حضانت فرزند با والدین است؟

یکی از مواردی که باعث می شود حضانت پایان بپذیرد رسیدن فرزند به سن بلوغ است که این سن در دختران ۹سالگی و در پسران ۱۵سالگی است ، متاسفانه به نظر می رسد این مقررات یعنی سن حضانت فرزندان (۹و۱۵)سال قمری با شرایط و مقتضیات جامعه هماهنگی ندارد.

دیگر مواردی که موجب سلب حضانت از فرزند می شود عدم صلاحیت پدر و مادری است که حضانت بر عهده آنان  بوده است ،درصورتی که هم پدر و هم مادر فاقد صلاحیت باشند جد پدری در صورت زنده بودن حضانت را برعهده دارد.

اگر در هنگام طلاق زن و مرد با هم توافق کرده باشند که حضانت کودک تنها با یکی از آن دو نفر باشد این توافق صحیح می باشد و قاضی نیز با تشخیص صالح بودن شخصی که حضانت را بر عهده گرفته است توافق را به رسمیت می شناسند.

ممکن است زوجه در برابر بخشیدن مهریه حضانت فرزند را برعهده بگیرد که با موافقت مرد و تشخیص مصلحت طفل توسط قاضی چنین توافقی صحیح خواهد بود.

سلب حضانت از والدین :

اگر کسی که عهده دار حضانت کودک است صلاحیت و شایستگی لازم برای این کار را از دست بدهد حضانت از او سلب خواهد شد.

طبق ماده ۱۱۳۷قانون مدنی ،در رابطه با همین موضوع اشعار می دارد:هرگاه به خاطر سهل انگاری و کوتاهی کردن در مراقبت و نگهداری از طفل توسط کسی که حضانت را بر عهده دارد یا به دلیل انحرافات اخلاقی و رفتاری وی سلامت جسمانی یا تربیت اخلاقی کودک با ماندن در کنار او به خطر می افتد ،دادگاه می تواند به تقاضای خویشان طفل یا قیم او یا رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی که برای حضانت کودک مقتضی بداند اتخاذ نماید.

این ماده قانونی مواردی که شامل عدم مواظبت یا کوتاهی در حضانت محسوب می شود را ذکر کرده است که عبارتند از:

• ابتلا به بیماری های روانی با تشخیص پزشکی قانونی
• اشتهار به فساد اخلاقی و فحشا
• اعتیاد به الکل و موادمخدر و قمار
• سوءاستفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مثل قاچاق و تکدی گری
• تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف

(برای اطلاعات بیشتر می توانید با دفتر ما در ارتباط باشید . )